Słowo o minerałach i manufakturze

Ametyst (ang. amethyst) - Odmiana kwarcu o zabarwieniu fioletowym, purpurowym lub purpurowo fioletowym. Swoją barwę zawdzięcza obecności żelaza i promieniowaniu radioaktywnemu. Intensywność barwy można podwyższyć przez krótkotrwałe ogrzewanie.
Występuje głównie w próżniach pogazowych skał bazaltowych, w tak zwanych geodach lub migdałach. Główne miejsca występowania to Brazylia, Urugwaj, Iran, USA, Rosja, Niemcy, Sri Lanka, Madagaskar, Polska.
Ametyst, dosłownie oznacza „nie pijany", "trzeżwy", wierzono, że chroni przed upiciem się a nawet leczy alkoholików.
W kulturze i kulcie chrześcijańskim Ametyst umieszczano na naczyniach i szatach liturgicznych, uosabiał on łaskę, czystość duchową i fizyczną. Nosił go w swym pierścieniu papież Jan Paweł II.
Ametyst jest owiany pewną legendą, otóż:
Jedna z najpiękniejszych Nimf leśnych nosiła imię Amethis.
Rozkochany w niej bożek Bacchus prześladował ją swoimi względami, ale Amethis stroniła od tego pijackiego bożka.
Diana (bogini, wielka łowczyni) wzruszona prośbami nieszczęsnej Nimfy Amethis, zmieniła ją w cudowny klejnot, zaś Bacchus, ujęty jej dziewiczą skromnościa, obdarzył klejnot - ametyst właściwościami pokonywania nałogu pijaństwa.


Czaroit (ang. charoite) - minerał poznany dopiero w roku 1948 o zagadkowej strukturze z gromady krzemianów, bardzo zmienny i nie do końca poznany chemicznie. Występuje w skałach - czaroitytach gdzie stanowi od 20 do 100% skały. Czaroit jest jednym z mniej poznanych minerałów, także pochodzenie jego barwy - liliowej, fiołkowej, ametystywej aż do ciemnej fioletowej, nie zostało do końca wyjaśnione. Czaroit jest minerałem występującym w przyrodzie w jednym miejsu na świecie - w dolinie rzeki Czary we wschodniej Syberii (Rosja) na obszarze zaledwie 10 km2. Wg. ezoteryki, czaroit to kamień najwyższych mocy magicznych, ulubiony kamień jasnowidzów i astrologów, minerał o silnej energii i aurze pomogający leczyć i wzmacniać organizm człowieka.

Labradoryt (ang. labradorite) - kruchy minerał z gromady krzemianów znany od XVIII wieku, często przezroczysty, mieniący się jaskrawą, migotliwą grą barw złocistych, zielonkawych, niebieskich i fioletowych. W labradorytach to zjawisko jest rodzajem iryzacji, a przy tych kamieniach od ich nazwy labradoryzacji. W przypadku labradorytów możemy mówić też o inkluzjach - barwnych efektach świetlnych związanych z odbiciem światła w tych niezwykle kolorowych minerałach. Labradoryty są wydobywane w kliku miejscach na świecie, przede wszystkim na półwyspie Labrador w Kanadzie, skąd wzięły swoją nazwę, w USA, w Meksyku,  w Australii oraz w Finlandii skąd obecnie pozyskuje się jedne z piękniejszych labradorytów. Wg. ezoteryki labradoryt jest kamieniem odwagi, minerałem niosącym pomoc w stanach lęku, niepewności, dodaje siły, wiary w swoje możliwości. Labradoryt nazywany jest też "Świątynią Gwiazd" i wiąże się z nim legenda mówiąca że ten minerał to nic innego jak skała w której została zamknięta zorza polarna na Półwyspie Labrador, ale eskimoski wojownik włócznią wydobył ją spowrotem na świat, jednakże nie całą i stąd powstał labradoryt.